De Steen

Sommige liedjes hoor je één keer en vergeet je weer meteen. Andere liedjes blijven je achtervolgen, op een goede manier, als een soort soundtrack van je leven. Voor mij is “De steen” zo’n nummer. Ik ken het al jaren, maar toen ik het net weer hoorde in Beste Zangers (ik ben de afleveringen aan het terugkijken 📺), gezongen door Acda en de Munnik, voelde het alsof het me opnieuw een tikje in mijn hart gaf: “hé, dit gaat ook over jou.”

Het lied gaat over hoe we allemaal een klein stukje zijn van iets groters, en dat we, bewust of onbewust, sporen achterlaten bij de mensen die ons pad kruisen. Dat gevoel herken ik. In mijn leven probeer ik goed te zijn voor de mensen om me heen: luisteren, er zijn, een glimlach achterlaten, of af en toe een mini-vrolijke chaos 🎨🪨 met mijn gestipte stenen. Want ja, soms zijn die kleine stipjes letterlijk mijn manier om een beetje kleur in iemands dag te brengen.

Maar net als een steen in een rivier moet ik ook stevig blijven liggen. Water stroomt overal om me heen: verwachtingen, verplichtingen, “je moet dit”, “je moet dat”. Als ik niet oplet, spoel ik zo zelf mee met de stroom. Daarom blijf ik zoeken naar mijn balans: goed zijn voor anderen, zonder mezelf kwijt te raken. Grenzen voelen en aangeven blijft een uitdaging, vooral omdat ik het liefst iedereen blij maak, zelfs met een vrolijk gestipte steen 😉.

Het lastige is dat wanneer je wél je eigen grenzen bewaakt, de omgeving dat niet altijd waardeert. Mensen zijn soms gewend dat je altijd geeft en er voor ze bent. En ja, het is me ook overkomen dat er misbruik van mijn goedheid werd gemaakt, juist omdat ik altijd van het goede uitga. Dat doet pijn, maar het leert je ook beter voelen wat wél bij jou hoort en waar je goed in bent.

Wat ik mooi vind aan het lied, is dat het niet zwaar of dramatisch is, maar juist troostend. Je hoeft de wereld niet in je eentje te veranderen. Als je maar één iemand hebt geraakt, één indruk hebt achtergelaten, dan is dat al waardevol genoeg. Dat idee geeft mij rust 🍃.

En eerlijk: soms is het ook gewoon heerlijk om even níet die steen te zijn. Om mezelf niet druk te maken over indrukken of betekenis, maar gewoon een dag te niksen, een pot verf open te trekken of stiekem een hele reep chocolade te eten 🤭. Want ook dat hoort erbij.

Dus ja, ik herken mezelf in “De steen”. In het zoeken naar betekenis, het geven aan anderen, het bewaken van mijn grenzen, en het proberen mezelf niet te verliezen. En ondertussen hoop ik dat mijn gestipte stenen, net als dat lied, iemand anders een glimlach of een mooi moment bezorgen 💛. Een beetje houvast….

Lieve groet, Leonie